Nadat we terug waren van Usak, besloten we het wat rustiger aan te doen. Woensdag gingen we naar de markt. Het beloofde een groot avontuur te worden, we moesten 2 trams nemen naar een plekje net buiten het centrum. Maar toen kwam onze reddende engel Süleyman, die ons vertelde dat de markt vlakbij zijn universiteit was, en hij moest toevallig naar school. Dus heeft hij ons netjes geholpen met er te geraken.

De markt zelf was echt zalig! Supergoedkope spullen, gezellig, groot, veel bekijks. We hebben er dan ook enkele koopjes op de kop getikt. Ik kocht er mijn favoriete Vero Moda T-shirt voor 3,5 lira. Dat is dus 1,70 euro ongeveer?! Echt zot.

We hebben echt uren op de markt rondgestruind. Daarna zijn we nog wat gaan winkelen, en 's avonds hebben we gerust, want Sarah had last van haar rug :( Waarschijnlijk door het vele wandelen had ze haar rug en nek geforceerd, en ze was dan ook nog eens ziek, met als gevolg veel hoofdpijn. Gelukkig was ze na een paar uurtjes rust alweer een beetje beter, zodat ze mee kon gaan dineren bij de poolse meisjes. Die hadden namelijk een echt pools diner voor ons gemaakt!

Op donderdag volgde ons tweede grote avontuur: de Hamam. Omdat Sarah nog niet tiptop was, dachten we eens lekker te gaan relaxen. Fout gedacht! Het was geen toeristisch hamam, waardoor de feitelijke hamam met hete lucht vol zat met nogal volslanke dames op leeftijd, die duchtig hun lichaam aan het schrobben waren. Overal. Nogal een shock voor ons, wij dachten dat we gewoon in een kamer met hete lucht terecht gingen komen, en daar gewoon konden zitten.

Nadat we ontsnapt waren uit de heteluchtkamer, gingen we verder op verkenning. Het gebouw was nogal een doolhof! Maar toen we in de laatste gang kwamen, was ik er zeker van dat ik zwembadgeluiden hoorde. Na even zoeken vond Sarah de geheime ingang naar het zwembad. Daar hebben we dan toch nog rustig in het water kunnen dobberen, zodat we alsnog een relaxte namiddag hadden. Inclusief totaal nieuwe en onvergetelijke ervaring.

Vandaag hebben we dan nog maar wat gewinkeld. We zijn voor een laatste keer naar het centrum gegaan, door Espark gewandeld, Lahmacun gaan eten, fruit met warme chocolade gaan eten (omdat het Yoghurtijs, dat in het groot op de reclameborden staat, plots niet meer verkocht wordt :( ), een free beer gaan drinken in Travelers, ...

En dan werd het tijd om Sarah te gaan afzetten op de luchthaven. Ik heb nog net kunnen checken of ze haar lekkere pitjes en turks eten niet zouden afnemen bij de controle, en weg was ze! Het was wel net iets moeilijker dan ik gedacht had, haar zo op het vliegtuig naar België zetten en zelf nog hier moeten blijven. Het is hier echt super, maar ik zal toch blij zijn als ik binnen 1,5 maand toch eventjes naar België zal kunnen gaan, mama, papa en de broers zien, en vooral kerst thuis kan vieren, want hier is er echt totaal geen kerstsfeer.

Maar gedaan met het droevige gedoe. Ik ben superblij dat Sarah mij is komen bezoeken! Het was zo fijn om eventjes in mijn eigen taal te kunnen praten, mijn hart te kunnen luchten, frustraties over sommige dingen hier er uit te kunnen gooien, maar vooral ook enkele prachtige ervaringen te kunnen delen met haar. Het geeft mij echt een goed gevoel te weten dat er nu iemand is die precies weet hoe ik hier leef, en die precies begrijpt over wat ik praat.

Dus Sarah, omdat ik weet dat je mijn blog altijd leest: Zo hard bedankt om te komen! Ik vond het echt een leuke 10-daagse. Ik mis u nu al! Ik hoop dat je een goede vlucht hebt gehad, zonder al te zwaarlijvige mensen naast u. ;) En we zien elkaar met kerst!

En aan al de rest: Ik ga nu verder genieten van mijn tijd hier, want voor ik het weet gaat het kerst zijn, en daarna eind januari, en dan is het grote avontuur voorbij. Maar nu: focussen op Eskisehir, Turkije.

Güle güle!