Ik keek al sinds de Orientation Day uit naar deze trip. Maaarrr op dinsdag hadden we nog steeds geen info gekregen over het hoe of wat. Dinsdagavond 22u was het dan zover! Eindelijk nieuws van de ESN-crew: we hebben een bus, alles is geregeld, behalve de buschauffeur. Woensdag gingen we dus op alle geluk ons inschrijven voor de trip, betalen, en hopen dat het doorging. En gelukkig! Ze vonden een buschauffeur. Woensdagnacht vertrokken we naar Fethiye, helemaal in het zuiden van Turkije. Een populair badstadje voor de britten, zo bleek.

Donderdagochtend hielden we een eerste stop in een superchill 'wegrestaurantje'. Een platform vol kussens en dekentjes, die erg welkom waren, want na een nacht in de bus waren we allemaal moe en hadden het koud. Daarna reden we door naar Saklikent Canyon, om een 'wandelingetje' te maken in de rivier. De bedoeling was dat we op onze slippers door de rivier zouden waden, want de stenen op de bodem waren nogal pijnlijk voor de voeten. We moesten wel oppassen, het bleef natuurlijk een rivier, dus er was stroming. Voordat we begonnen zei ik nog tegen Chloé: 'gegarandeerd verlies ik mijn slippers!'. En hopla, ik zet 1 voet in de rivier, weg is mijn slipper. Met als gevolg een erg pijnlijke wandeling. Gelukkig verzachtte de mooie natuur de pijn :).

Achteraf gingen we verder naar ons hotelletje, inclusief zalige maaltijden en zwembad! 's Avonds was er na-tuur-lijk een feestje.

Op vrijdag hebben we een boottocht gemaakt langs verschillende mooie plekjes aan de kust. Het was echt een perfecte dag. Zon, boot, strand, zwemmen in de zee, de misselijkheid in het begin namen we er dan maar bij :) 's Avonds kregen we weer een perfecte maaltijd in het hotel. Daarna kwam er een buikdanseres een optreden geven. Natuurlijk pikte ze mensen uit het publiek die dan moesten meedansen. De meeste jongens steelden natuurlijk de show met hun 'sexy' moves.

Zaterdag gingen we normaal een oude stad bezoeken, maar omdat het zo heet was, beslisten we om gewoon de hele dag naar het strand te gaan. Met als gevolg dat ik er nu uitzie als een kreeft. Maar dat heb ik ervoor over. Het was echt hét perfecte weekend.

Toen ik op het strand lag, dacht ik nog: 'Op Plantijn zijn al mijn klasgenoten zich nu al 3 weken uit de naad aan het werken, en hier lig ik dan, te bakken in de zon, without a care in the world!'. Maarrr binnenkort is het gedaan met het goede weer, gedaan met de rust, en huphup werken voor school. Dus ik geniet nu nog efkes van mijn paradijslijk leven. Sometimes heaven is a place on earth.

Güle Güle!