Cyprus / Kibris !

Wauw. Nog geen 2 weken geleden beslisten Chloé, Vicky en ik om naar Cyprus te gaan. Zomaar, omdat het vliegtuigticket goedkoop was. En serieus! Beste beslissing ooit! De midtermexamens waren vorige week, dus de 5-daagse kwam op het perfecte moment.

Op vrijdagavond zijn we naar Ankara vertrokken, omdat zaterdagochtend onze vlucht supervroeg was. We sliepen in een ieniemienie lowbudgethotelletje, goedkoop maar netjes, meer moet dat niet zijn! En een fijn ontbijtje, altijd mooi meegenomen. De vlucht naar Cyprus duurde maar iets meer dan een uurtje.

Dus zaterdagochtend 11u zetten we onze poezelige voetjes voor de eerste keer op Cyprische bodem. Op Turks Cyprische bodem dan toch. Want Cyprus is in 2 delen gesplitst (een beetje gelijk België :) ). Het bovenste deel hoort bij Turkije, het onderste deel is grieks. Wij waren dus van plan om naar het Zuiden te trekken. Nogal ingewikkeld, want omdat de 2 delen niks met elkaar te maken willen hebben, zijn er geen bussen of taxi's die over de grens gaan. Te voet dan maar! Eigenlijk best hallucinant, we zijn te voet tot aan de grens gestapt. Daar moesten we aan een hokje ons paspoort laten zien, kregen we een stempel en plots stonden we in Grieks Cyprus! Maar wat een verschil! Grieks Cyprus is supermodern (de hoofstad vooral), heel vriendelijk, mooi, en vooral erg brits. Iedereen is er perfect tweetalig, een aangename verandering dus voor ons. Wij zijn al twee maanden gewend aan het met hand en tand uitleggen van dingen, gebarentaal gebruiken en een mix van engels en turks te praten :).

Omdat we 4 steden wilden zien, namen we een collectieve taxi naar Larnaca. Bestemming 1! Maar omdat het vroeg donker werd (om half 5 al!) hebben we niet zoveel van de stad gezien. Zondag zijn we dan doorgereisd naar Paphos. Prachtige stad! Best toeristisch maar echt mooi qua natuur, architectuur, strand, zee... En ons hotelletje daar was ook het beste van de hele trip! Voor amper 13 euro per persoon kregen we een kamer met ontbijt én gratis welkomstcocktail naar keuze. Euh, what? In acht genomen dat een cocktail in Turkije zowat bijna 10 euro kost, was dit mijn eerste cocktail sinds laaaaange tijd. En hij heeft gesmaakt!

Maandagochtend zijn we een gigantische archeologische site gaan bezichtigen. Echt supermooi om te zien. Wonderbaarlijk wat er na al die jaren nog overblijft van gebouwen die zolang geleden gebouwd zijn! Maandagmiddag zijn we doorgereisd naar Limassol. Daar hebben we de rest van de dag met open mond en camera in aanslag door het stadje gewandeld. Echt een pittoresk binnenstadje met schattige winkeltjes.

Dinsdagochtend waren we van plan om naar Kourion te gaan, waar nog een grote archeologische site ligt. Iedereen bleef ons maar vertellen dat er geen bussen waren naar ginder, maar we waren vastbesloten en zijn er inderdaad wél met een bus geraakt! En zelfs ook nog terug! Perfect. Het meest indrukwekkende in Kourion vond ik het Amfitheater. Een echt authentiek amfitheater, waar we het concert van een toevallige duitse bezoeker hebben kunnen bewonderen :).

Na Kourion zijn we doorgegaan naar Nicosia, de hoofdstad, waar we de eerste dag ook waren aangekomen. Nicosia, nicosie, Lefkosa,.. zoveel verschillende namen voor 1 stad. We wilden er graag een beetje shoppen, maar op het laatste moment kregen we toch een beetje stress. We hadden namelijk voor de hele trip geen enkel hotel geboekt. Vicky checkte telkens de dag zelf welk hotel het goedkoopst was. En dat werkte perfect. Totdat we in Nicosia kwamen en we geen goedkoop hotel vonden. We waren al in een hotel binnengeweest, maar die vroegen 70 euro, en dat vonden we net iets te veel (arme studentjes e). Maar uiteindelijk vonden we echt echt niks, waardoor de paniek toesloeg en we toch maar weer naar dat hotel gingen. Daar legden we onze situatie uit, en de eigenaars waren zo lief om ons 10 euro korting te geven. Daar konden we dan toch al mee leven :).

Deze ochtend zijn we om 5u opgestaan om onze vlucht te halen dus nu ben ik supermoe! Maar het was echt een supergeslaagde trip.

Het weer was zo mooi, de sfeer was goed met ons drietjes, alles was relaxt, en toch hebben we veel gezien. We waren ook blij toen we zagen dat we er varkensvlees konden eten. We hebben de eerste dag direct spaghetti carbonara gemaakt :). Geluk zit in de kleine dingen. Maar nu terug naar de harde (en koude!) realiteit in Eskisehir. Het is hier echt superhard afgekoeld, de winter is ook hier in het noorden van Turkije begonnen.

Ik kijk al wel hard uit naar kerstmis, zeker nu het kouder wordt. Nog 4 weekjes seh, en dan ben ik 10 daagjes in ons Belgenlandje.

Midterms & uitkijken naar Cyprus

Deze week had ik al midtermexamens. Voor mij waren het 2 examens en 1 essay. Het examen van Basic Photography was een multiple choice examen, zo eentje waarbij je bolletjes moet inkleuren, zodat het achteraf automatisch kan verbeterd worden. Had ik nog nooit meegemaakt :) Maar ik denk dat het wel oke was.

Vandaag had ik dan nog mijn examen van New Communication Technologies. Dat ging echt supergoed. Natuurlijk omdat ik flink geleerd had!

We zijn ook eindelijk gestart met het vak Producing & Directing. Ik zit in een groep met Vanessa, Blanca en Kofola, 3 spaanse meisjes. Morgen komen we samen om een onderwerp te zoeken voor de documentaire die we moeten maken.

En ook mijn turkse les is gestart! Dat is best veel werk. Eerst moet je op jezelf de Units studeren, daarna heb je 2 keer per week een uurtje les via de webcam, waarbij de leerkracht dan vragen stelt, gesprekken voert en zo ineens test of je je Units wel geleerd hebt. En achteraf moet je dan nog eens huiswerk inleveren. Maar op deze manier gaat het wel snel vooruit. Ik heb op een week tijd echt al veel bijgeleerd!

En dan nog wat leuk nieuws! (voor mij toch). Dit weekend ga ik naar Cyprus! Van zaterdagochtend tot woensdagochtend zal ik Cyprus verkennen, samen met Chloé en Victoire. Victoire had een supergoedkoop vliegtuigticket gevonden, die kans konden we niet laten schieten. Een van de dagen komen we samen om alles te plannen. Wat we gaan bezichtigen, waar we gaan slapen,... Ik kijk er echt al naar uit. Want hier in Turkije begint het flink af te koelen, terwijl het in Cyprus dit weekend nog 26°C is!

En natuurlijk klinkt dit weer allemaal als vakantie, maar ik moet hier dus ook wel degelijk leren en werken. Al gebeurt dat leren wel op mijn balkonnetje in de zon ;)

Görüsürüz!!

En ze is weer weg! :(

Nadat we terug waren van Usak, besloten we het wat rustiger aan te doen. Woensdag gingen we naar de markt. Het beloofde een groot avontuur te worden, we moesten 2 trams nemen naar een plekje net buiten het centrum. Maar toen kwam onze reddende engel Süleyman, die ons vertelde dat de markt vlakbij zijn universiteit was, en hij moest toevallig naar school. Dus heeft hij ons netjes geholpen met er te geraken.

De markt zelf was echt zalig! Supergoedkope spullen, gezellig, groot, veel bekijks. We hebben er dan ook enkele koopjes op de kop getikt. Ik kocht er mijn favoriete Vero Moda T-shirt voor 3,5 lira. Dat is dus 1,70 euro ongeveer?! Echt zot.

We hebben echt uren op de markt rondgestruind. Daarna zijn we nog wat gaan winkelen, en 's avonds hebben we gerust, want Sarah had last van haar rug :( Waarschijnlijk door het vele wandelen had ze haar rug en nek geforceerd, en ze was dan ook nog eens ziek, met als gevolg veel hoofdpijn. Gelukkig was ze na een paar uurtjes rust alweer een beetje beter, zodat ze mee kon gaan dineren bij de poolse meisjes. Die hadden namelijk een echt pools diner voor ons gemaakt!

Op donderdag volgde ons tweede grote avontuur: de Hamam. Omdat Sarah nog niet tiptop was, dachten we eens lekker te gaan relaxen. Fout gedacht! Het was geen toeristisch hamam, waardoor de feitelijke hamam met hete lucht vol zat met nogal volslanke dames op leeftijd, die duchtig hun lichaam aan het schrobben waren. Overal. Nogal een shock voor ons, wij dachten dat we gewoon in een kamer met hete lucht terecht gingen komen, en daar gewoon konden zitten.

Nadat we ontsnapt waren uit de heteluchtkamer, gingen we verder op verkenning. Het gebouw was nogal een doolhof! Maar toen we in de laatste gang kwamen, was ik er zeker van dat ik zwembadgeluiden hoorde. Na even zoeken vond Sarah de geheime ingang naar het zwembad. Daar hebben we dan toch nog rustig in het water kunnen dobberen, zodat we alsnog een relaxte namiddag hadden. Inclusief totaal nieuwe en onvergetelijke ervaring.

Vandaag hebben we dan nog maar wat gewinkeld. We zijn voor een laatste keer naar het centrum gegaan, door Espark gewandeld, Lahmacun gaan eten, fruit met warme chocolade gaan eten (omdat het Yoghurtijs, dat in het groot op de reclameborden staat, plots niet meer verkocht wordt :( ), een free beer gaan drinken in Travelers, ...

En dan werd het tijd om Sarah te gaan afzetten op de luchthaven. Ik heb nog net kunnen checken of ze haar lekkere pitjes en turks eten niet zouden afnemen bij de controle, en weg was ze! Het was wel net iets moeilijker dan ik gedacht had, haar zo op het vliegtuig naar België zetten en zelf nog hier moeten blijven. Het is hier echt super, maar ik zal toch blij zijn als ik binnen 1,5 maand toch eventjes naar België zal kunnen gaan, mama, papa en de broers zien, en vooral kerst thuis kan vieren, want hier is er echt totaal geen kerstsfeer.

Maar gedaan met het droevige gedoe. Ik ben superblij dat Sarah mij is komen bezoeken! Het was zo fijn om eventjes in mijn eigen taal te kunnen praten, mijn hart te kunnen luchten, frustraties over sommige dingen hier er uit te kunnen gooien, maar vooral ook enkele prachtige ervaringen te kunnen delen met haar. Het geeft mij echt een goed gevoel te weten dat er nu iemand is die precies weet hoe ik hier leef, en die precies begrijpt over wat ik praat.

Dus Sarah, omdat ik weet dat je mijn blog altijd leest: Zo hard bedankt om te komen! Ik vond het echt een leuke 10-daagse. Ik mis u nu al! Ik hoop dat je een goede vlucht hebt gehad, zonder al te zwaarlijvige mensen naast u. ;) En we zien elkaar met kerst!

En aan al de rest: Ik ga nu verder genieten van mijn tijd hier, want voor ik het weet gaat het kerst zijn, en daarna eind januari, en dan is het grote avontuur voorbij. Maar nu: focussen op Eskisehir, Turkije.

Güle güle!

Usak & Antalya

Zaterdagochtend om 11u namen Sarah en ik de bus naar Usak, de hometown van mijn flatmates Sezer en Sülo. We waren helemaal klaar om 4 dagen lang betutteld en volgepropt te worden. Eenmaal aangekomen begon het al. Sezer's mama Aynur had Bayramkadootjes voor ons. Voor elk een mooi armbandje. En we waren nog geen 2 minuten binnen toen ze al vroegen: 'Are you hungry?'. Een lekkere lunch konden we natuurlijk niet afslaan. Na de lunch zijn we Usak gaan ontdekken. Een schattig, niet zo groot stadje. Maar wel erg gezellig. Qua grootte een beetje vergelijkbaar met Mol.

's Avonds kregen we weer een gigadiner. Na het diner zijn we mee gaan kijken naar een voetbalmatch. Sezer en Sülo zouden tegen enkele vrienden spelen. Uiteindelijk zijn ze gewonnen met 10-3 ofzo, dus ze zijn best goed :). Daarna was het wachten op de chauffeur. Die nacht zouden we vertrekken naar Belek, Antalya, voor een dagje zon, zee, strand. Na 4u in de auto kwamen we er eindelijk aan. Het was best een verschrikkelijke nacht. We zaten met 5 in een vrij klein autootje, bewegen was moeilijk, en comfortabel zitten nog moeilijker.

Toen we aankwamen was onze verbazing dus nog des te groter toen we het huis zagen waar we zouden logeren. Hoewel, huis is niet echt de goede benaming. Villa zal eerder in de buurt komen. Een woonst met zwembad, sauna, miljarden slaap- en badkamers, en een ROND bed! Zalig.

Zondag zijn we dan naar het strand gegaan en hebben lekker geluierd. 's Avonds hebben we Belek verkend. Een toeristisch stadje waar vooral duits werd gepraat.

Na een overheerlijk diner zijn we teruggereden naar Usak.

Maandag zijn we dan nog wat gaan shoppen. Sarah en ik hadden enkele spulletjes gezien die we wilden kopen, dus gingen we op jacht! Ik heb gevonden wat ik zocht: een suuuupermooie, knalroze, blingbling prinsessenjurk voor Jinthe, mijn babysitkindje. Ik ben er zelf helemaal zot van, nu maar hopen dat zij hem ook mooi vindt. :)

Dinsdag zijn we jammer genoeg naar huis gekomen. Hoewel het ook fijn is om terug in Eskisehir te zijn. Home sweet home zeker?

Hoera, Sarah is er!

Vorige week, woensdagavond. Ik zat in spanning te wachten. Waarom duurt wachten toch zo lang? Om 3u 's nachts zou Sarah aankomen op de luchthaven. In de namiddag was ik het wachten al beu, dus sprak ik 's avonds af met Aurelija, Gabriele en Ineta om samen film te kijken. Anders zou ik toch enkel thuis zitten snoepen en series kijken.

Na 2 films was het dan eindelijk 2u. Om 2u50 zou de taxi mij komen halen om Sarah van de luchthaven te halen. Dat had Sezer helemaal geregeld, om te voorkomen dat de taxichauffeur ons int zak zou zetten. Wat was ik blij om Sarah te zien! En om nederlands te kunnen praten! In het begin was het echt vreemd. Buiten op Skype had ik al meer dan een maand geen Vlaams meer gepraat. Het was net alsof ik al niet meer wist welk 'dialect' ik had :) Mijn stem was vergeten hoe ik sprak. Maar nu is het weer helemaal goed gekomen met mijn kempes dialectje.

De eerste dag dat Sarah hier was zijn we direct gaan shoppen. Maarrr omdat het Bayram was, waren er veel winkels pas om 14u open. Gelukkig hebben we Espark en het centrum dan na 14u toch kunnen ontdekken. 's Avonds zijn we een durum gaan eten en als nagerechtje Baklava. Want dat moet je natuurlijk toch gegeten hebben als je in Turkije bent.

Vrijdag zijn we met Aurelija en Gabriele naar 'Disneyland Turkije' geweest. Of Sazova Park, wat de echte naam is. Dat is een groot park met een kasteel, een piratenboot en een treintje. Alleen de busreis erheen was al een groot avontuur! Ik wist enkel dat we ergens aan het station bus 19 of 23 moesten nemen. Tot onze grote verbazing stond bus 23 mooi te pronken toen we aankwamen aan het station. De chauffeur liet ons dan ook nog eens mooi weten waar we moesten uitstappen en hopla, aangekomen!

Maar de terugreis... We wisten niet goed waar we op de bus moesten wachten, dus toen we ons busje 23 met dezelfde chauffeur zagen, waren we dolenthousiast en sprongen we meteen op de Dolmus (klein, druk, goedkoop busje). Maaarr jammer genoeg ging deze bus niet naar het station. Vlak voor het centrum gooide hij ons uit zijn busje, met als bedoeling dat we snel op een ander busje sprongen, waar hij hard op was aan het toeteren. Maar dat hadden we te laat door, dus dat busje misten we. Dan maar te voet richting huis. Ondertussen hadden we ook al honger gekregen. We waren het er allemaal over eens dat we Lahmacun -turkse pizza- wilden eten. Beste idee ever!

's Avonds gingen we dan nog ons gratis biertje consumeren in Travelers, want het was passportnight! En zo zaten de eerste 2 dagen er al op!

Ohja, Sarah heeft hier de bijnaam 'The blond naked girl' gekregen. Omdat het hier superwarm is, lopen we hier meestal in een short. Maar dat zijn de turkse mannen niet gewend. En omdat Sarah dan ook nog een blond is, krijgt ze echt veel reactie op straat. We zijn zelfs 1 keer achtervolgd geweest door een oudere man! Gelukkig droop hij af toen we Aurelija en Gabriele ontmoetten. 4 buitenlandse meisjes kon hij niet aan denk ik :)

Over tango, hairdisasters en negatieve punten.

Eerst en vooral: Jaja! Tango! Sinds een paar dagen neem ik samen met een groep erasmussers tangoles. Het is helemaal gratis en superleuk! En een échte sport. Want na 2,5 uur dansen ben je bezweet en pompaf. Ik ben hier veranderd in Sporty Spice. Want de dagen dat ik geen tangoles heb, ga ik lopen in het park. 't Is wel nodig, anders zou ik met al dat lekkere eten wel wat kilootjes bijkomen. Vanaf november ga ik dan ook nog een zwemmen op de schoolcampus. Je kan je jammer genoeg enkel registereren op bepaalde data, en voor deze maand was ik te laat :( Anders was ik nu al aan het zwemmen, zeker met dat goede weer! Het is hier 5 à 6 dagen wat slechter geweest (20°C, bewolkt), maar nu is het terug hoogzomer. Tegen de 30°C en volop zonneschijn. Dat het zo nog maar lang bijft!

Ik ga tegenwoordig ook als redhead door het leven. Met dank aan een mislukte haarkleuring. Maar ik ben er ondertussen al aan gewend dat mijn haar NOOIT een kleur krijgt die ook maar in de buurt ligt van de kleur die op het doosje staat, dus ik kan ermee leven. Iedereen hier vindt het mooi, dus ik ga het even zo laten.

MAAR:

Voor diegenen die denken dat ik hier in het paradijs leef, zal ik even de negatieve punten opsommen van Eskisehir:

* Het verkeer: Dat ik jullie daar nog niet eerder over verteld heb! Het verkeer is de hel! Hier geldt de wet van de sterkste, dus de bussen en trucks hebben voorrang, dan komen de auto's, daarna fietsers en tenslotte helemaal als laatste komen de voetgangers. Als kleine zwakkeling onderaan. Dat wil dus zeggen dat je moet rennen als je oversteekt, en dat je vooral niet moet denken dat je veilig bent als het mannetje op groen staat.

* De stank:Jaja, DE stank. Er is hier een fabriek in de stad die van tijd tot tijd een hevige kotslucht verspreidt. Om van de kotsen dus.

* De school op de heuvel: Om aan mijn faculteit te geraken moet ik minstens 3 keer bergop en bergaf. Niet echt aangenaam bij temperaturen tegen de 30°C.

* De Turkse 'luiheid': De mentaliteit hier is 'Als het vandaag niet gebeurt, dan gebeurt het morgen wel. Of volgende week. Of maand. Of jaar.' Niet zo makkelijk als je probeert al je papierwerk voor school in orde te krijgen.

* De extra lange breaks:In België heb je 2 lesuren, met een break van 10 minuutjes. In Turkije heb je 4 lesuren met 3 breaks van een halfuur. Ze beginnen te laat, houden lange breaks en eindigen te vroeg. Met andere woorden: als ze gewoon doordeden, op tijd begonnen en een korte pauze gaven konden ze al hun leerstof makkelijk op 2 uur zien.

*De korte openingsuren:Als je iets van administratie wil doen, bijvoorbeeld op school formulieren indienen, brieven versturen, naar het politiebureau gaan,.. moet je snel zijn. Zaken als deze gaan open om 10u, houden een lunchbreak van 12u-14u en sluiten weer om 17u. Winkels daarintegen schijnen hier dag en nacht open te zijn!

* De Turkse kerels:Allemaal vriendelijk en behulpzaam, maar merendeel op zoek naar een buitenlandse vriendin. Oppassen met goede bedoelingen dus!

* Het gebrek aan Ice Tea en chocolade:Het was voor mij echt afkicken in het begin. Ze hebben hier wel Ice Tea, zelfs van het merk Lipton, maar het zijn vloeistoffen zonder prik die smaken naar de Nestea van bij ons. Met lemon, peach, apple, al wat je maar wensen kan. Maar dus geen fatsoenlijke Ice Tea. En de chocolade smaakt hier ook naar niks. Onlangs kocht ik op school Milka chocolade, in de hoop dat het hetzelfde zou zijn als bij ons. Na 1 hap riep ik al 'What is this shit?', waarna een van mijn turkse klasgenoten zei: 'What are you talking about? This is the best and most expensive chocolat we have!'. Jekkie!

En natuurlijk mis ik ook mijn familie, vrienden, mijn liefste babysitkindje, en het leven in Antwerpen.

Maar dat alles weegt niet op tegen al de positieve dingen en al de mooie momenten die ik hier beleef. Ik blijf vollen bak genieten dus!

Ohja, nog een grappige situatie om af te sluiten. Vanmiddag zat ik in het klaslokaal voor mijn les Film Production Theory. Tot plots de leraar kwam binnengestormd, al roepend dat zijn vrouw aant bevallen was, dus hij kon geen les geven. :)

Fethiye Trip (a.k.a. Trip op Turks tempo ;) )

Ik keek al sinds de Orientation Day uit naar deze trip. Maaarrr op dinsdag hadden we nog steeds geen info gekregen over het hoe of wat. Dinsdagavond 22u was het dan zover! Eindelijk nieuws van de ESN-crew: we hebben een bus, alles is geregeld, behalve de buschauffeur. Woensdag gingen we dus op alle geluk ons inschrijven voor de trip, betalen, en hopen dat het doorging. En gelukkig! Ze vonden een buschauffeur. Woensdagnacht vertrokken we naar Fethiye, helemaal in het zuiden van Turkije. Een populair badstadje voor de britten, zo bleek.

Donderdagochtend hielden we een eerste stop in een superchill 'wegrestaurantje'. Een platform vol kussens en dekentjes, die erg welkom waren, want na een nacht in de bus waren we allemaal moe en hadden het koud. Daarna reden we door naar Saklikent Canyon, om een 'wandelingetje' te maken in de rivier. De bedoeling was dat we op onze slippers door de rivier zouden waden, want de stenen op de bodem waren nogal pijnlijk voor de voeten. We moesten wel oppassen, het bleef natuurlijk een rivier, dus er was stroming. Voordat we begonnen zei ik nog tegen Chloé: 'gegarandeerd verlies ik mijn slippers!'. En hopla, ik zet 1 voet in de rivier, weg is mijn slipper. Met als gevolg een erg pijnlijke wandeling. Gelukkig verzachtte de mooie natuur de pijn :).

Achteraf gingen we verder naar ons hotelletje, inclusief zalige maaltijden en zwembad! 's Avonds was er na-tuur-lijk een feestje.

Op vrijdag hebben we een boottocht gemaakt langs verschillende mooie plekjes aan de kust. Het was echt een perfecte dag. Zon, boot, strand, zwemmen in de zee, de misselijkheid in het begin namen we er dan maar bij :) 's Avonds kregen we weer een perfecte maaltijd in het hotel. Daarna kwam er een buikdanseres een optreden geven. Natuurlijk pikte ze mensen uit het publiek die dan moesten meedansen. De meeste jongens steelden natuurlijk de show met hun 'sexy' moves.

Zaterdag gingen we normaal een oude stad bezoeken, maar omdat het zo heet was, beslisten we om gewoon de hele dag naar het strand te gaan. Met als gevolg dat ik er nu uitzie als een kreeft. Maar dat heb ik ervoor over. Het was echt hét perfecte weekend.

Toen ik op het strand lag, dacht ik nog: 'Op Plantijn zijn al mijn klasgenoten zich nu al 3 weken uit de naad aan het werken, en hier lig ik dan, te bakken in de zon, without a care in the world!'. Maarrr binnenkort is het gedaan met het goede weer, gedaan met de rust, en huphup werken voor school. Dus ik geniet nu nog efkes van mijn paradijslijk leven. Sometimes heaven is a place on earth.

Güle Güle!

Trip naar Ankara

Vrijdag 28 september nam ik samen met Sezer, Gözde en Aynur de trein naar Ankara. De snelle trein, dus we waren er in 1u30! Eenmaal aangekomen in Ankara gingen we naar het appartement van Sezers tante, waar er een hele maaltijd op ons wachtte. Na het eten trokken we naar Ankara City om iets te gaan drinken en wat rond te lopen.

Zaterdag sliepen we lekker uit. De dag begint hier in Turkije pas rond half 12, dus tijd genoeg om te slapen :). In de namiddag hadden we een uitstap gepland naar het graf van Atatürk. Ik had geen flauw idee wat die man in feite betekende voor Turkije. Maar eens we daar aankwamen werd ik bedolven onder informatie over zijn idealen, de oorlog die hij leidde en de rol die hij speelde in de onafhankelijkheid van de Turkse Republiek. Nen echten held dus! :)

Achteraf gingen we nog een beetje shoppen. Ik ben op zoek naar winterbotten (het belooft hier -20 graden te worden, ook al is het moeilijk te geloven als je weet dat het vandaag 37 graden was), dus we gingen op zoek naar schoenenwinkels. Ik kocht meteen ook wat kadootjes om Sezers tante en nichtje te bedanken dat we bij hun mochten logeren en eten. Ze krijgen hier allemaal graag kadootjes, ook al is het maar iets kleins, het is het gebaar dat telt.

's Avonds zijn we gaan eten in een echt authentiek turks restaurant. Er was live-muziek, natuurlijk turkse muziek :) De nacht van zaterdag op zondag zouden we bij een vriend van Sezer gaan logeren. Hij had echt een huge appartement! We keken er nog een filmpje en gingen daarna slapen. Gözde en ik kregen een gigantisch comfortabel 2-persoonsbed :)

Zondagochtend kreeg ik weer een reuzeontbijt. De tante van Sezer had zelfs pizza besteld! Zo vreemd.. Na het ontbijt gingen we naar het Kasteel van Ankara, een oude burcht, echt mooi! Op weg daarheen kwamen we veel typisch turkse winkeltjes tegen, waar ik nog wat kleine kadootjes kocht. Achteraf zijn Gamze en ik nog wat gaan shoppen, terwijl de jongens (weeral) gingen eten :)

En zo zat mijn weekendje Ankara er supersnel op :( Misschien dat ik nog wel een keertje terugga.. Morgen begint tschool eindelijk echt (hoop ik). En dan ist echt echt begonnen, gedaan met de vakantie!